(https://nos.ie/gniomhaiochas/polaitiocht/leithghabhail-chulturtha/)
There was an interesting little article in NósMag recently about leithghabháil chultúrtha, or cultural appropriation. Cultural appropriation is basically the misuse of a minority culture by a majority culture. The NósMag article asked the question, where do we draw the line? There was an immediate response by Dennis King, who wrote this on Twitter with a picture of Cassidy’s ludicrous book: An leithghabháil chultúrtha é nuair a scríobhann duine ar bheagán Gaeilge leabhar a bhfuil a lán cacamais faoin nGaeilge ann? (Is it cultural appropriation when someone with little Irish writes a book which is full of crap about Irish?)
There have been a lot of arguments about what is or is not cultural appropriation. I don’t think anyone would argue about the most extreme cases – the Black and White Minstrel Show, or the writings of Asa Earl Carter are definitely inappropriate. Others are more dubious. Is it wrong for Anglo children to use a piñata? Should non-African Americans play the blues? Is it cultural appropriation when people get tattoos in bad Chinese or even worse Irish?
Wherever we draw the line, there is no doubt that Dennis King is right and that Cassidy is on the wrong side of it. After all, Cassidy’s book is basically a collection of made-up rubbish by a man who couldn’t even be bothered learning any Irish. Like Dennis King, I find Cassidy’s smugness and arrogance deeply offensive. It makes me angry to hear someone claiming that baloney comes from the Irish béal ónna, when there is no Irish phrase béal ónna – Cassidy invented it and then pretended it was Irish. Or that crony comes from Irish comhrogha, which exists but never had the meaning of friend or companion. Or that giggle comes from gíog gheal, which (if it existed), would mean a bright squeak. It’s all insulting, arrogant, stupid nonsense from a man with no degrees or qualifications who managed to con his way into a university job. Cultural appropriation or not, it’s a pack of lies.
(https://nos.ie/gniomhaiochas/polaitiocht/leithghabhail-chulturtha/)
Bhí alt beag spéisiúil ar NósMag ar na mallaibh faoin leithghabháil chultúrtha, nó an cultural appropriation, mar a thugtar uirthi i mBéarla. Is é atá i gceist leis an leithghabháil chultúrtha, lena rá i mbeagán focal, ná mórchultúr ag baint mí-úsáid as cultúr mionlaigh. Cuireadh an cheist san alt ar NósMag, cá háit a dtarraingítear an líne? Bhí freagra ann láithreach ó Dennis King, a scríobh seo ar Twitter maraon le pictiúr de leabhar bómánta Cassidy: An leithghabháil chultúrtha é nuair a scríobhann duine ar bheagán Gaeilge leabhar a bhfuil a lán cacamais faoin nGaeilge ann?
Bhí a lán argóintí ann le blianta beaga anuas maidir le cad is leithghabháil chultúrtha ann agus na rudaí nach leithghabháil chultúrtha iad. Ní dóigh liom go mbeadh amhras ar dhuine ar bith faoi na cásanna is measa – is cinnte nach bhfuil The Black and White Minstrel Show nó scríbhinní Asa Earl Carter inghlactha ar chor ar bith. Tá rudaí eile níos éiginnte. An bhfuil an ceart ag páistí nach bhfuil acu ach Béarla piñata a úsáid? Ar chóir do Mheiriceánaigh nach bhfuil de bhunús Afraiceach na gormacha a sheinm? An leithghabháil chultúrtha é nuair a fhaigheann daoine geala nach Gaeil iad tatúanna i ndrochShínis nó i nGaeilge uafásach?
Cibé áit a dtarraingítear an líne, is cinnte go bhfuil an ceart ag Dennis King agus go bhfuil Cassidy ar an taobh mhícheart den líne sin. Níl i leabhar Cassidy, i ndiaidh an tsaoil, ach bailiúchán de raiméis a chum duine nach dtiocfadh leis bheith gaibhte Gaeilge ar bith a fhoghlaim. Go díreach cosúil le Dennis King, cuireann féinsástacht agus ardnósacht Cassidy olc an domhain orm. Cuireann sé fearg orm nuair a chluinim duine ag rá gur ón Ghaeilge béal ónna a tháinig an focal baloney, cé nach bhfuil a leithéid de fhrása ann – chum Cassidy é agus lig air gur Gaeilge a bhí ann. Nó gur ón ‘Ghaeilge’ gíog gheal a tháinig giggle an Bhéarla, in ainneoin go bhfuil fianaise chuimsitheach leis an bharúil sin a bhréagnú. Níl ann ach raiméis mhaslach, ardnósach, amaideach ó fhear nach raibh céimeanna ná cáilíochtaí ar bith aige ach ar éirigh leis post ollscoile a fháil trí chaimiléireacht. Níl sa bhrilléis seo ach deargbhréaga, bíodh sí ina leithghabháil chultúrtha nó ná bíodh!